Het Ziekenhuis van Kibangu is af !
Beste lieve mensen,
(familieleden vrienden kennissen donateurs en aan ieder die ons steunt) In deze wereld is er veel mis en als ik de krant, radio en T.V. moet geloven dan is 90% van al het nieuws negatief. Daarom nu eens nieuws met foto’s dat volgens ons wel positief is.
Het ziekenhuis van Kibangu is af en is ook al in gebruik genomen.
Bovenstaand een foto van de apotheek, een foto van het nu afgebouwde ziekenhuis en een foto van mensen die wachten op hun medicijnen. Kortgeleden ontvingen wij een uitgebreid verslag met foto’s van het ziekenhuis en ook een uitnodiging voor het bijwonen van de officiële opening van het ziekenhuis, waarvan de datum nog moet worden vastgesteld (waarschijnlijk in december). Dit is een hele grote stap vooruit in medische voorzieningen voor de mensen in Kibangu (20.000 inwoners) maar ook voor de mensen in de aangrenzende wijken van Kibangu.
In April 2005 brachten wij een bezoek aan de eerste fase van de bouw van het ziekenhuis en waren toen zeer onder de indruk van wat we daar zagen gebeuren. Bouwvakarbeiders uit Kibangu, die overdag betaald werk hadden bouwden in hun vrije tijd geheel belangeloos aan dit ziekenhuis. Ik heb zelf bijna 3 jaar in Afrika gebouwd te samen met vele Afrikanen, maar wat deze mensen, met de beperkte middelen die ze hadden presteerden vond ik zeer opvallend, en oogstte grote bewondering. Uit het eindverslag van de bouw blijkt dat toen de bouw in Maart 2001 startte men had berekend dat de bouw minimaal 250 miljoen TAS zou gaan kosten. In 2000 – 2001 en 2002 brachten de mensen in Kibangu door sparen en collectes centje voor centje 11,5 miljoen TAS bijeen. Met dit bedrag en de gratis arbeid van de bouwvakkers uit Kibangu zijn ze toen in maart 2001 begonnen met de bouw, in de hoop dat er in de loop van de bouw ook hulp van buiten zou komen.
Je moet wel vreselijk veel moed bezitten om zo te starten. Maar Brian Mkude (de Afrikaanse priester die dit project startte) had die moed en in 2003, 2004 en 2005 kwam er hulp van C&A uit Nederland met €30.000,=. Dit is 48 miljoen TAS De mensen in Kibangu brachten in 2003, 2004 en 2005 samen 55 miljoen TAS bijeen, maar toen begon het de mensen te moe te worden om toch nog maar weer dat centje voor het ziekenhuis op te brengen, centjes die ze zelf zo hard nodig hadden om te overleven. En zo kwam eind 2005 de bouw van het ziekenhuis stil te liggen door gebrek aan financiële middelen. In 2006 kwam voor ons het project van de bouw van de technische school, in de aan grenzende krottenwijk Makoka (8 klaslokalen met volledige inrichting voor de opleidingen van kleding maken, timmeren, metselen machinale houtbewerking en elektrotechniek waren een feit geworden) ten einde. Dit mede met behulp van Chain Works , die voor structurele hulp ging zorgen. Wij hebben toen de mensen in Kibangu beloofd om mee te gaan helpen om het ziekenhuis echt te gaan realiseren. We hebben dit gedaan in fasen van € 10.000 via open begrotingen. Na iedere fase van €10.000 kregen we een volledige afrekening van de kosten van die fase vergezeld van vele foto’s van de vorderingen van de bouw. Pas als deze afrekeningen en foto’s in ons bezit waren dan werd onmiddellijk de volgende €10.000 overgemaakt.
We hebben tot nu toe € 117.000.00 in het ziekenhuis geïnvesteerd, dit is 230.000.000.00 TAS en dit had tot gevolg dat de mensen in Kibangu weer de moed opvatten en de inkomsten van centje voor centje gingen weer omhoog. Er was echter nog een veel belangrijker effect, n.l. dat ook de rijke mensen in Kibangu en omgeving nu begonnen in te zien dat het ziekenhuis er door onze hulp wel echt zou gaan komen. En zo gingen ook de rijke mensen meewerken. De bouw van het ziekenhuis heeft uiteindelijk 482.625.435,00 TAS gekost (bijna 2 maal zoveel als begroot). Dit kwam doordat bouwmaterialen duurder werden, maar bovenal door heel hoge eisen van de Tanzaniaanse overheid, zeer terecht, maar die heel veel geld extra kostte. De helft van dit bedrag is uiteindelijk opgebracht door de arme en de rijke mensen uit de krottenwijken.
Beste lieve mensen, omdat u meefietste , omdat schoolkinderen aktie voerden, omdat u misschien vaste donateur was, omdat u een gift gaf, omdat we subsidie kregen van N.C.D.O. en ook van SCOS, omdat uw bedrijf ons steunde, omdat wij van restmaterialen gebruiksartikelen maakten en verkochten, maar boven al omdat de mensen in Kibangu ondanks heel moeilijke omstandigheden in de toekomst bleven geloven, daarom staat er nu een modern ziekenhuis in de krottenwijken van Kibangu.
Wij zijn met de mensen in Kibangu heel erg blij en dankbaar dat dit met behulp van zoveel mensen tot stand mocht komen, maar we zijn er nog lang niet want om een ziekenhuis te laten draaien kost heel veel geld. Daarom hebben wij besloten om het salaris van de dokter die met veel moeite gevonden is te gaan betalen, en wel op de volgende manier. Het eerste jaar 100%, het 2e jaar 80%, het 3e jaar 60%, het 4e jaar 40% ,het 5e jaar 20%, en dan moet het ziekenhuis op eigen benen staan. Daarnaast zijn er nog vele apparaten nodig voor het laboratorium van het ziekenhuis. B.v. een Ultra soundmachine, een Haematology analyzer, en een Biochemestry analyzer enz. enz.
Wie van de lezers van dit verhaal kan hierbij behulpzaam zijn?
En natuurlijk kunt u ook helpen door b.v. vaste donateur te worden, en maandelijks een klein bedragje over te maken naar rek nr. 312546084 van de Stichting Werkplaats voor de 3e Wereld, en zo helpt u structureel mee aan de gezondheid van de mensen in Kibangu. De mensen in Kibangu hebben het door de financiële wereldproblemen extra zwaar, dus helpt u mee?
De door ons opgestuurde zeecontainer staat nu naast het ziekenhuis. Er is een dak opgemaakt, er zijn ramen en een deur in gemaakt, is prachtig geschilderd en functioneert nu als kantoor voor het Micro-Kredietfonds van Mamma Elizabeth in Kibangu.
Wij wensen iedereen voor de komende tijd (waarin de duisternis zal worden doorbroken) heel veel licht toe en hopelijk blijft u meehelpen om meer licht te brengen in deze nu nog duistere wereld, want ook de mensen in Kibangu kunnen uw steun heel goed blijvend gebruiken.
Met vriendelijke groet Corrie en Henk van Kesteren.