Achtergronden van de Werkplaats
Hoe het zo kwam
Vanuit belangstelling en interesse ontstond uitzending van Henk van Kesteren naar Afrika. De uitdrukkelijke opdracht was samenwerken met Afrikanen, niet boven hen maar midden tussen hen in op de steiger, dit op basis van gelijkwaardigheid. Als je op basis van gelijkwaardigheid met elkaar omgaat ontstaat begrip omtrent elkaars mogelijkheden en onmogelijkheden.
En wat bleek?
De Afrikaan was helemaal niet zielig of achterlijk. Ik leerde veel meer van de Afrikanen dan zij van mij, bijvoorbeeld: Genoeg is genoeg, een begrip dat wij in het westen totaal niet kunnen begrijpen. De mens hoort centraal te staan en niet de economie. De belangrijkste gebeurtenis tijdens de uitzending was een ontmoeting met een vluchteling uit Congo in november 1964, één maand voordat ik weer zou terugkeren naar Nederland. Hij vroeg mij om één dag te mogen werken, om z’n vrouw en kinderen minstens één dag te eten te kunnen geven. En dat werk had ik op dat moment niet voor hem. Deze man staat nu al ruim 40 jaar centraal in heel mijn denken en handelen ten aanzien van armoede. Ik kijk met de ogen (en voel met het hart) van deze vluchteling, staande in de westerse wereld, naar een wereld die van westers standpunt uit alleen oog heeft voor de ECONOMIE op de westerse manier. Het westerse antwoord op armoede is ronduit hemeltergend. Gigantische winsten uit renten doen in het geheel geen recht aan het menselijk standpunt LOON NAAR WERKEN.
Volgens mij zijn wij allemaal ter wereld gekomen met één of ander vermogen om dienstbaar te zijn aan elkaar. Vroeger kwam dit heel duidelijk tot uiting in de ruilhandel. De uitvinding van geld was dan ook werkelijk een fantastische oplossing voor de problemen die bij ruilhandel ontstonden. Wanneer aan ieder van ons afzonderlijk zou worden gevraagd of loon naar werken een eerlijk en rechtvaardig standpunt is, dan zullen maar weinig mensen dit ontkennend beantwoorden. Toch vinden wij het allemaal de gewoonste zaak van de wereld dat wanneer je kapitaal bezit, je met dit kapitaal gaat speculeren en in korte tijd grote bedragen geld verdient, zonder daarvoor naar verhouding ook maar enige arbeid of dienstbaarheid te hebben geleverd. Dit wordt heel gewoon gevonden en volledig gerechtvaardigd. In wettelijke en juridische zin is dit ook zo. Juist deze economische wetmatigheden hebben alles te maken met het groter worden van de kloof tussen rijk en arm. Wij zetten onze handen in als protest tegen deze economische wetmatigheden. Dat we daarmee, ondanks soms zware schuurarbeid en ondanks giften en subsidies nog geen € 9,– per uur verdienen voor onze medemensen in Afrika nemen we op de koop toe, want niets is erger dan bewust verraad te plegen aan jezelf!
